Υπάρχουν παραμύθια και παραμύθια!

Από μικρά παιδιά μας άρεσαν τα παραμύθια. Στην παιδική ηλικία τα παραμύθια έιχαν όμως μια αθωότητα γιατί το μυαλό των παιδιών έμπαινε στον κόσμο των παραμυθιών....

Σε μάθαιναν πολλά πράγματα το καλό το κακο το δίκαιο το άδικο αλλά όλα είχαν αίσιο τέλος προς ανακούφιση όλων μας τότε...

Στην ζωή μας μετέπειτα τα παραμύθια άρχιζαν να εμφανίζονται και στην πραγματικότητα.... Η ζωή η ίδια εμφάνιζε ανθρώπους με ειδικότητα στην εξιστόρηση παραμυθιών. Οι πιο καλοί λοιπόν από αυτους έγιναν πολιτικοί. Η Βουλή έγινε το αρχηγείο των παραμυθάδων οι οποίοι βρήκαν ένα κοινό που ήταν έτοιμο να ακούσει το ένα παραμύθι πίσω από το άλλο..

Και οι έξυπνοι λοιπόν τι σκέφτηκαν; Κάθε τέσσερα χρόνια το κοινό να ψηφίζει ποιον παραμυθά θέλει να βλέπει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια..

Και να λοιπόν που έγιναν ουρές από παραμυθάδες που ξεχύθηκαν σε χωρια πόλεις, πλατείες  και έβγαζαν ομιλίες και μίλαγαν με τις ώρες με αόριστα πράγματα αλλά το κοινό από κάτω χειροκροτούσε και φωνάζε εσένα θέλουμε!!!!!

Και ο πολιτικός παραμυθας έλεγε ψηφιστε το δικό μας κόμμα να έχετε επάξια εκπροσώπηση στους παραμυθάδες όλου του κόσμου..

Όμως όταν έβγαιναν άρχιζαν να καλύπτουν τα παραμύθια που έλεγαν με αλλα παραμύθια αλλά ο κόσμος με το πέρασμα των χρόνων άρχιζε να περνάει δύσκολα και δεν είχε αντοχή να παρακολουθεί πλέον τις παραστάσεις τους. 

Αλλά κάθε τέσσερα χρόνια από εθισμό πήγαινε και ψήφιζε τους ίδιους και τους ίδιους δεν είχε ανάστημα να αντισταθεί και πάντα οι παραμυθάδες πέρναγαν καλα και εμείς χειρότερα!!

Και μην ξεχνάτε η επόμενη παράσταση είναι 25 Ιουνίου!!